Met ons team trokken we er enige tijd geleden op uit voor een mooie ontmoeting met, het mag gezegd worden Sportheldin Esther Vergeer. Deze inmiddels 13-voudig Wereldkampioene rolstoeltennis schrijft al jaren het ene na het andere toernooi op haar naam. Haar erelijst is dan ook ongekend. Nu het rolstoeltennis een vast onderdeel vormt van de Grand-Slam toernooien komt het rolstoeltennis langzaam maar zeker ook in ons land eindelijk wat meer op de kaart. Maar we zijn er nog lang niet. Met toernooizeges op onder andere de US Open en de Brittisch Open speelt Esther Vergeer steeds de sterren van de hemel. Met name haar 13e zege op rij in het NEC-Wheelchairmasters toernooi (het officieuze WK) afgelopen November, zal vrijwel zeker nooit meer uit de boeken verdwijnen omdat het nagenoeg onmogelijk is dit te evenaren.
Esther zet zich momenteel in om de Paralympics van 2012 in Londen meer bekendheid te geven.
Dit is nog steeds een punt waarop deze Olympische spelen voor mensen met een beperking achtergesteld worden ten opzichte van de Olympische spelen voor valide sporters. En dat terwijl zij er minstens zo hard voor werken.
Naast haar actieve sportcarrière, die overigens begon in het rolstoelbasketbal heeft Esther Vergeer haar eigen foundation.
De Esther Vergeer foundation heeft tot doel kinderen met een beperking te laten sporten, en op die wijze naar buiten te laten komen en deel te nemen aan de maatschappij. Overal in het land verzorgt ze clinics om dit doel na te streven. Esther is als ondernemer zoals ze zelf zegt een "redelijk nieuwe" speler op de markt. Alhoewel haar foundation vruchten afwerpt, stelt ze best hoge eisen aan zichzelf en is constant gefocust op het bereiken van haar goals. Een mooie eigenschap, die ook in haar tennisspel goed is terug te zien. Onlangs was ik aanwezig bij de halve finale van de NEC Masters waar zij uitkwam tegen een andere topper uit het rolstoeltennis in ons land, Jiske Griffioen. Steeds weer is ze kritisch als het even niet loopt zoals ze dat zelf zou willen, ondanks dat de resultaten er niet om liegen. Het ultieme sportkarakter.
Het was erg bijzonder Esther voor het eerst te ontmoeten. En het was minstens zo bijzonder om enige weken later aanwezig te kunnen zijn op de NEC-Wheelchair Masters 2010 en Esther te zien spelen. Op weg naar de Paralympics 2012 in Londen zullen we zonder twijfel nog veel van haar horen.
