Winnen voor heel veel landgenoten en ook nog in eigen land is en blijft het mooiste wat je als sporter kunt overkomen. Daarom zullen de gouden medaille en de regenboogtrui die ik op het wereldkampioenschap tijdrijden in Valkenburg veroverde, te allen tijde mijn meest memorabele prijzen zijn.
Daar kunnen de zes Olympische medailles die ik ook heb gewonnen, toch echt niet tegenop.
Die wereldtitel in 1998 luidde het nieuwe begin van mijn wielercarrière in, na een periode van heel erg diepe dalen. Ik leed aan anorexia, ging door een hel, maar knokte me terug. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik er veel hulp van anderen bij kreeg; zonder hen zou een terugkeer aan de top – en deze keer op een gezonde manier – onmogelijk zijn geweest.

 Leontien van Moorsel